Je ademhaling waarnemen is voor veel mensen het moeilijkste wat er is. Alleen al door eraan te denken, kun je een gevoel van tekort aan lucht ervaren. Dit voelt onaangenaam en je wilt dieper ademen. Je denkt dat je jouw ademhaling moet veranderen. Het lijkt alsof je de controle verliest over je eigen ademhaling en dat voelt niet fijn.
Toch is het de kunst om jouw adem waar te nemen. Zonder deze te willen veranderen. Zonder oordeel. Ik vergelijk het wel eens met het dansen met een danspartner die jou leidt. Je mag je laten meevoeren met bewegingen. In plaats van tegen te stribbelen, de controle te willen hebben, mag je erop vertrouwen dat het goed is. Gaat ie snel, dan ga je snel. Gaat ie links, dan ga je mee. Zonder oordeel volg je jouw danspartner.
Op deze manier mag je ook jouw eigen ademhaling volgen. Gewoon waarnemen hoe het gaat. Misschien gaat het snel, misschien onregelmatig, misschien adem je even niet. Het is allemaal goed. Je hoeft niets te doen.
Een handige manier om dit te oefenen, is om jouw eigen ademhaling te tekenen. Je neemt in eerste instantie 1 minuut de tijd en terwijl je jouw adem volgt, teken je tegelijkertijd de golven met pen en papier. Je mag je ogen dicht doen of omhoog richten. Het maakt niet uit.
Hoe vaak of hoe diep je ademt is niet relevant. Het gaat erom dat je jouw ademhaling volgt, zonder oordeel. Wanneer dit een minuut lukt, kun je het ook eens 2 minuten proberen of zelfs 3.
Op deze manier leer je jouw ademhaling kennen. Je leert om het te laten zijn. In plaats van de strijd aan te gaan of het te willen veranderen. Deze oefening mag je daarom 1, 2 of 3 keer doen op een dag. Na een week ben je je ervan bewust dat het helpt om vanuit ontspanning en vertrouwen jouw ademhaling te volgen. In plaats van deze te controleren, kom je erachter dat je mag loslaten. Hoe bevrijdend: in plaats van te controleren, laat je je ademhaling dansen hoe die wilt.